آرامگاه فردوسی کجاست؟ آدرس، عکس، لوکیشن و معرفی مقبره

مزار حکیم ابوالقاسم فردوسی در استان خراسان رضوی در شهری به نام توس و کیلومتر 25 شهر مشهد واقع شده است. در ایرانیجو به معرفی آرامگاه فردوسی و آدرس آن می پردازیم.

 آرامگاه فردوسی کجاست؟

در سال 329 هجری قمری در روستای پاژ ابوالقاسم فردوسی به دنیا آمد. این شاعر حماسه سرای بزرگ ایرانی در توس زندگی میکرد و در خانواده دهقانان که جزو دسته اشرافیان و از لحاظ ثروت در جایگاه دوم قرار داشتند، زندگی می کرد.

این شاعر بزرگ در شهر توس از دنیا رفت و در باغ خودش دفن شد زیرا همانطور که گفتیم به دلیل شیعه بودن اجازه دفن در گورستان را ندادند.

آدرس آرامگاه

آدرس دقیق آرامگاه فردوسی از شهر مشهد به‌ طرف قوچان که باید حرکت کنید، سپس باید در سه‌ راهی فردوسی به طرف راست می پیچید. پس طی کردن چند کیلومتر در این مسیر، به بلوار بهارستان می رسید. در انتهای بلوار بهارستان، این آرامگاه که جای گردشگری و دیدنی بسیار جالبی نیز است، دیده می شود.

• ساعت کاری این مکان از بهار تا آخر تابستان از ساعت 9 صبح تا 17 عصر است.
• در فصل پاییز و زمستان از ساعت 9 صبح تا 16 عصر برای عموم باز است.
• شماره تماس هماهنگی با مسئولین این مکان 05132663825 می باشد.

لوکیشن آرامگاه فردوسی روی نقشه

در تصویر زیر لولیشن مقبره فردوسی روی نقشه گوگل مپ قابل مشاهده است. برای مسیریابی و دریافت جزییات بیشتر کافی است روی عکس کلیک کنید.

آشنایی با مقبره فردوسی

این مکان به عنوان یکی از مراکز فرهنگی و تاریخی مهم ایران، هر ساله میزبان گردشگران بسیاری از داخل و خارج کشور می‌باشد. این مکان، زیبایی طبیعی خاصی دارد و در مجاورت باغ‌ها و بزرگراه‌های سرسبز قرار دارد.

آرامگاه فردوسی در قرن 11 میلادی بنا شده و در طول زمان، تعدادی تغییرات و تجدیدساخت‌ها را تجربه کرده است. در حال حاضر، آرامگاه فردوسی شامل یک مجموعه بزرگ از ساختمان‌ها و امکانات است که شامل زمین‌های سبز، بناهای معماری، موزه شهر توس و مسجدی است که به نام مسجد فردوسی شناخته می‌شود.

از جمله ساختمان‌های مهم در این آرامگاه می‌توان به مرقد فردوسی، که محل دفن او است، اشاره کرد.

این مرقد با استفاده از سنگ‌های گچ‌بری و سفال‌های زرشکی ساخته شده و طراحی آن تماماً به شیوه معماری ایرانی صورت گرفته است. در اطراف مرقد، باغ‌های زیبایی قرار گرفته است که باعث آرامش و صلح بخشی به این مکان مقدس می‌شود.

تاریخچه آرامگاه فردوسی

به دلیل اینکه فردوسی مسلمان اهل شیعه بود در آن زمان اجازه دفن شدن در گورستان را به پیکر این شاعر بزرگ ندادند. سپس این شاعر را در باغ خود در نزدیکی شهر مشهد دفن کردند. مکان خاکسپاری این شاعر بزرگ زیارتگاه شاعرین و اهل دانش بود. بار ها وبار ها این مزار خراب شده و در دوره های مختلف دوباره بنا شد.

آرامگاه فردوسی ریشه‌های خود را در دوران قرون میانه دارد. این مکان در دوره سلجوقیان بنا شده و به نظر می‌رسد که در آغاز برجستگی‌هایی از آرامگاه بنیانگذاری شده است.

در دوران قاجاریه، آرامگاه فردوسی مورد توجه قرار گرفت و تجدید ساخت‌هایی در این مکان انجام شد. برخی از ساختمان‌ها و مجموعه‌های فعلی آرامگاه، به این دوره برمی‌گردند. مثلاً، مسجد فردوسی در این دوره اضافه شده‌اند.

محمدرضا شاه پهلوی در زمان حکومت خود، توجه ویژه‌ای به آرامگاه فردوسی شد. در این دوره، تلاش‌هایی برای حفظ و حمایت از این مکان تاریخی و ادبی انجام شد و تجدیدسازی‌هایی صورت گرفت.

در دوره معاصر نیز توجه به آرامگاه فردوسی و تقویت تسهیلات گردشگری در این مکان ادامه یافته است. امروزه، آرامگاه فردوسی یکی از مقاصد مهم گردشگری در ایران است و هر ساله بازدیدکنندگان بسیاری را جذب می‌کند.

درباره فردوسی

فردوسی (حسین بن محمد بن منصور توسی)، بزرگترین شاعر و نویسنده ادبیات فارسی، در قرن یازدهم میلادی در شهر توس، امپراتوری سلجوقیان، متولد شد. او از خانواده‌ای مطمئناً نیکوخوان و فرهیخته بود.

فردوسی در دوران سلطنت سلجوقیان و پادشاهی سلطان محمود غزنوی و پسرش مسعود، به تالیف شاهنامه، اپیک بزرگی که تاریخ و ماجراهای ایران را به زبان فارسی روایت می‌کند، پرداخت. این اثر بزرگ در 60 هزار بیت و شامل ده ها عنوان شعر است و بیش از 550 شخصیت و رویداد تاریخی را دربرمی‌گیرد. شاهنامه به عنوان یکی از شاهکارهای ادبیات جهان شناخته می‌شود و تاثیر گذاری عمده در ادبیات فارسی و فرهنگ ایران داشته است.

ابوالقاسم فردوسی 35 سال را برای نوشتن اثر به یاد ماندنی و با ارزش شاهنامه سپری کرد. این آثار اکنون در تمامی دنیا به عنوان یک اثر ادبی با شکوه شناخته می شود.

ویژگی های معماری آرامگاه فردوسی

این آرامگاه به شکل چهار گوش و مساحتی بالغ بر 1043 متر مربع را در برگرفته است. درب ورودی آرامگاه فردوسی دارای طرح‌های هنری و منحصر به فردی است. این ساختمان به شکل مکعبی بر سکویی با ارتفاع حدود 18 متر بنا شده است. این درب معمولاً از چوب تزیین شده و با نقوش و الگوهای مختلفی تزئین شده است که به آثار هنری ایرانی سنتی اشاره می‌کند.

در 4 لوحی از سنگ مرمر، سروده های شاهنامه بر چهار گوشه مکعب حکاکی شده که جلوه ای هنری و بسیار زیبایی دارد.

سازه‌های سنگی در آرامگاه فردوسی جزئی از معماری بیرونی را تشکیل می‌دهند. از سنگ‌های مختلفی مانند سفال و گچ‌بری در ساختارها و تزئینات استفاده می‌شود. این سازه‌ها اغلب به صورت قوس‌ها، کوچک ریزها و تزیینات هندسی طراحی شده‌اند.

آرامگاه فردوسی شامل بناهای معماری مختلفی است که در طول زمان اضافه شده‌اند. به عنوان مثال، بنای تخت جمشید که به شکل تختی با پلکان‌ها و ستون‌های زیبا طراحی شده است. همچنین، مجموعه‌ای از بناهای کوچکتر و بنای مسجد فردوسی نیز در این آرامگاه قرار دارند.

در کل این سازه با الگوبرداری از دوران زیگورات های باستانی ساخته شده و جزو کمتر ساختمان هایی در ایران است که به نوع معماری ایران باستان اهمیت داده است.

سفالکاری نیز در آرامگاه فردوسی به طور جزئی دیده می‌شود. سقف‌ها و دیوارهای برخی از نقاط این سازه با سفال‌های زیبا و رنگارنگ تزئین شده‌اند. الگوهای هندسی، نقوش گل و بته‌ها از الگوی معماری باستانی ساخته شده است.

سازندگان آرامگاه چه کسانی بودند؟

این آرامگاه توسط شخصی به نام هوشنگ سیحون برپایهٔ طرح پیشین کریم طاهرزاده بهزاد، بوسیله تغییراتی در معماری و متراژ در تزئینات، طراحی و از نو بازسازی شد.

از معماران و سازندگان این بنا میتوانیم به حسین حجارباشی زنجانی ، و حسین لرزاده و تقی درودیان مباشر اشاره کنیم. این مکان در سال 1313 در شهر توس برای عموم و سایرین افتتاح شد.

ویژگی های معماری داخلی آرامگاه فردوسی

بخش اصلی و مهم آرامگاه فردوسی، مرقد او است که در آن جثه او دفن شده است. مرقد فردوسی با استفاده از سنگ‌های گچ‌بری و سفال‌های سفید ساخته شده و طراحی آن تماماً به شیوه معماری ایرانی انجام شده است. دیوارها و سقف مرقد با تزئینات هندسی، نقوش و الگوهای خاص زیبا تزئین شده‌اند.

داخل این ساختمان دارای دو پلکان می باشد و در دیوار های آن برخی از داستان های شاهنامه از جمله نبرد زال با شیر و به کمند گرفتن رستم رخش را حکاکی شده است.

در داخل آرامگاه فردوسی، بناهای تاریخی و معماری قدیمی دیگری نیز وجود دارد که به معماری داخلی آن زیبایی و جذابیت می‌بخشد. این بناها معمولاً با استفاده از سنگ‌ها و سفال‌ها ساخته شده و با طرح‌های هندسی و نقوش هنری تزئین شده‌اند. حکاکی های روی سنگ های مرمر از شاهنامه در همه جای این آرامگاه دیده می شود.

داخل آرامگاه فردوسی با پیچیدگی‌های معماری خاص، به آرامش و صلح بخشی می‌پردازد. فضاهای باز و باغ‌های زیبا و سبز در این مکان، جلوه‌ای از آرامش و آرامش را به بازدیدکنندگان منتقل می‌کنند.

داخل آرامگاه فردوسی، آثار هنری متنوعی نیز قرار دارد. تابلوها، منبت‌کاری‌ها، حکاکی‌ها و نقاشی‌هایی که در دیوارها و سقف‌ها قرار دارند.

کلام آخر

آرامگاه فردوسی یکی از مکان‌های تاریخی و گردشگری مهم در شهر توس، استان خراسان رضوی، ایران است. این آرامگاه به معنای قبرستان یا مزار فردوسی، بزرگترین شاعر ایرانی و نویسنده شاهنامه، حکیم ابوالقاسم فردوسی، معروف به فردوسی است.